Matthijs Pouwels: “Ik kijk wat er op mijn pad komt”
Sophie Vrolijks – Matthijs Pouwels is een ontzettend sportieve collega. Hij deed veel aan krachtsport, tot hij drie jaar geleden de duursport ontdekte. Dit resulteerde in een ultieme climax op 14 september: De Triatlon van Almere, de grootste in Nederland met 2800 atleten in totaal.
Op zaterdag 14 september zat Matthijs met zijn vriendin Rianne rond 6.30 in de auto naar Almere. Dit was de dag waar ze allebei een jaar naartoe gewerkt hadden. Het begon allemaal bij de halve triatlon die ze (ook samen) in augustus 2018 zouden doen. Toen brak Rianne haar voet en wilden ze meteen een nieuw doel stellen, maar dan wel een step up: samen de (hele!) triatlon in Almere volbrengen, een jaar later.
Een hele triatlon bestaat uit 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195 km (= een marathon) lopen. Daar was een serieuze aanpak voor nodig en daarvoor hebben Matthijs en Rianne een gespecialiseerde triatloncoach ingehuurd. Ondanks de relatief korte periode dat Matthijs aan duursport deed wilde hij de uitdaging wel aangaan: een sporttest volgde en hartslagzones werden bepaald. Hij maakte een schema en daar moest Matthijs zich aan houden.
Ik voel me goed, ik ben er klaar voor
Maar een jaar intensief trainen naast een fulltimebaan, hoe pas je dat in? Nou, dat ging dus ook diverse keren mis, volgens Matthijs, “Je wordt ziek, vermoeid en ook je fysieke en mentale weerstand gaat omlaag. En ook op het werk waren er de nodige uitdagingen.” Maar dan blijkt dat – als je op een trainingsritme van ongeveer 12 uur per week zit – je ook wel een dipje aankan. Begin juni waren ze klaar voor een halve triatlon in Nieuwkoop en eind juni zijn Matthijs en Rianne voor wederom een halve naar Noorwegen gereisd. Daarna werd het aantal trainingsuren opgevoerd naar 17-19 uur per week met een piekweek van 25 uur in augustus. Dat was eigenlijk net te veel, Matthijs werd misselijk en was echt overtraind. Maar dat trok weg en de dag voor de wedstrijd werd Matthijs wakker en dacht ‘ik voel me goed, ik ben er klaar voor.’
Een perfecte dag
En dan de dag zelf: een perfecte dag in alle opzichten. Het weer werkte mee, de banden van de fiets bleven heel en fysiek ging het ook goed dankzij het voedingsplan van vriendin Rianne, die ook de finish heeft gehaald (naast zeer sportief is zij ook diëtist). Na 13 uur, 5 minuten en 39 seconden kwam Matthijs de finish over: missie volbracht. “Geen spirituele beleving hoor,” zegt Matthijs, “je bent op, op dat moment landt het helemaal niet wat je gedaan hebt, je wilt douchen, naar huis en weer wat normaals eten. Pas later kwam het besef dat het best heel tof is wat ik heb gedaan door reacties van vrienden en collega’s.”
Wat doet zo’n ervaring met je? “Een jaar lang staat je leven in het teken van deze dag. Alles komt op de tweede plaats en de laatste twee maanden is het werken, slapen, eten, trainen en repeat. Je bouwt een constante staat van vermoeidheid op. Het is echt een uitdaging om zoiets extreems te gaan doen. Er zijn zoveel factoren die je niet kunt beïnvloeden, het enige wat je zelf kunt doen is heel hard trainen en dan heb je nog geen garantie dat het gaat lukken. Het vele sporten is wel echt een uitlaatklep geweest in moeilijke tijden, het helpt om te relativeren. Je leert prioriteiten te stellen en je grenzen aan te geven en je wordt eerlijker en duidelijker naar jezelf. Dat heeft het mij echt gebracht.”
En nu? Is er een zwart gat als je het ultieme bereikt hebt? Het lijkt alsof Matthijs net begonnen is. Dit is namelijk een sport die je tot op hoge leeftijd kunt doen. Matthijs heeft een huis gekocht en er staan ook alweer nieuwe sportieve activiteiten op het programma, iets meer off-road zoals mountainbiken. Ook wil Matthijs zich gaan richten op het lopen van een goede marathon. Maar er komt zeker wel weer een triatlon.
“Ik ben niet het type om een traject uit te stippelen, ik kijk wat er op mijn pad komt en op die manier doe ik elke keer dingen die ik nooit verwacht had.”